BEDANKT!
Door: Herbert
Blijf op de hoogte en volg Herbert
21 September 2014 | Nederland, Huissen
Allereerst bedankt voor de vele leuke reacties die wij hebben mogen ontvangen.
Het was me wel een avontuur, het lijkt allemaal zo gemakkelijk en als je de Kilimanjaro op afstand ziet dan denk je “ach die doe ik wel op een middag”.
Totdat je aan de voet staat van de hoogste en alleenstaande berg van de wereld.
En 500 andere “klim-geiten” die dezelfde doelstelling hebben:
de top bereiken!
De 1e dag ging erg gemakkelijk, het tempo lag laag en we liepen zoals we al getraind hadden in de Alpen.
Door het regenwoud naar ons eerste basiskamp(3000m).
Het leek wel Loiret de Mar bij aankomst, menig Spaanse campings zouden er jaloers op zijn, wat een drukte van bergbeklimmers en hulptroepen.
Overal stonden kleine tentjes opgesteld: voor de lopers, gidsen, de poorters, om in te koken, de wc en ga zo maar door.
Dag 2 verliep eigenlijk net zo makkelijk als de eerste en we dachten al een beetje, nauw dat wordt een makkie deze trip. De paden werden smaller en de klim werd steeds steiler, maar nog steeds geen man over boord.
We klommen op naar de 4.200m en zakten weer naar 3840m, waar basis kamp 2 was.
Heerlijk onze tent stond al klaar incl. koffie, popcorn en koekjes.
Kleine wandeling nog gemaakt in de omgeving
(extra hoogtemeters), gegeten en dan door naar bed.
Volgens onze sponsor, de heer R. (zal de naam van Raoul niet noemen), zou het niet kouder worden dan 10gr in de tent.
Beste Raoul, het was de tweede nacht al 1 gr in onze tent en alleen ondergoed was echt te kkkkkkkkkkkkkoud. De gidsen sliepen met 2x ondergoed, shirt en fleece, wij hebben hun kledingadvies voor de nacht maar opgevolgd.
Dag 3 was een acclimatiseringdag, van 3840m naar 4.600m en weer terug naar 3.950m. We gingen met mooi weer weg en binnen een uur begon het te betrekken en niet veel later begon het te waaien en kregen we neerslag. Op 4600m bij Lava Tower hadden we sneeuw.
Enkele andere groepen hadden het wel wat luxer, de warme lunch werd keurig serveert door de ober in een opgebouwde tent, terwijl wij in de koude wind onze lunchbox openden. Tja alles heeft zijn prijs en charme, ben blij dat wij voor het laatste hebben gekozen.
Een prachtige afdaling stond ons te wachten na de lunch en bij aankomst bij kamp 4 (Barranco), zagen wij ook wat ons de volgende dag te wachten stond,
de Barranco Wall. Het regende bij aankomst.
Heerlijk gegeten, wat kan die kok koken op slechts 2 pitjes.
Is trouwens wel leuk te melden dat onze kok ons eten zo afstemde op de hoogte waar we zaten en de nodige voedingsstoffen die je lichaam dan moet hebben.
Dag 4 begon met de klim , Barranco wall , een rotsachtige wand met een top van 4.300m hoogte. Het weer was gelukkig weer prachtig en de klim verliep voorspoedig, nauw ja voorspoedig, als we de poorters (dragers) voorbij zien “sprinten” met maximaal
25 kg bagage, dan lopen wij in slow motion met slechts 6/7 kg
op onze rug. Eindpunt voor deze dag, 4.100m Karanga Camp.
Dag 5 was een “rustdag”. De afstand tussen de twee kampen is slechts 3 uur en de hoogtemeters zijn maar 500m.
Tevens is dit het laatste kamp voor “DE BEKLIMMING”.
Het lijkt wel een maanlandschap; geen begroeiing meer, alleen maar stenen en nog eens stenen. Maar vooral geen beschutting meer tegen de wind die weer begon op te steken.
Alle voorafgaande dagen zagen wij de top, echter vandaag verstopte de top zich in een laag wolken en hopelijk had het weerbericht niet gelijk. Deze voorspelde namelijk verse sneeuw
‘s middags tot laat in de avond en een temperatuur van minus 15 en windkracht 5 a 6 .
Bij aankomst was het al gaan sneeuwen met een harde wind.
Vroeg naar bed, 19.00 uur want we zouden gewekt worden rond 23:45uur
Dag 6 de beklimming naar Uhuru Peak 5.895m.
Helaas de weersvoorspelling was 100% goed, het was de hel van 1963, sorry ik bedoel van 2014.
Toen we het basiskamp verlieten was alles wit en de wind was erg krachtig. Gevoelstemperatuur lag rond de minus 25, kortom volgens een van onze gidsen, Andrew, een beklimming uit de
top 5 van zwaarheid/moeilijkheid.
Dirk ging er als een antilope vandoor, maar ik had na 200 hoogtemeters de koek al op, had het veel te warm en begon mijn dons jasje er tussen uit te halen. Achteraf veel te laat weer aan gedaan, want rond 3:30uur had ik het extreem koud en al mijn
8 vingers waren bevroren. Dirk was nog steeds fris en fruitig, zo dacht ik, maar achteraf had hij het ook erg zwaar, maar op dat ogenblik ben je blind voor alles. Het is donker het enige wat je ziet is het licht van het lampje, de stappen van je voorganger, die je bij moet houden en een goal: de top bereiken.
Andrew onze gids gaf ons toen 100% glucose (tenminste het was een wit poeder) en dit hadden we even nodig!
Onderweg komen we al mensen tegen die omgekeerd zijn, voor ons geen optie.
5:45 de reddende engel, de zon komt op, wat een schoonheid om dit mee te maken op Stella point (5785m). We zijn op, maar we weten we moeten nog een uur, ons tempo lag op 200 hoogtemeters per uur. Om net iets voor 7:00uur, plaatselijke tijd, bereiken we de Uhuru Peak, DE TOP!
Dit laatste uur ging aan mij volledig voorbij, ik leefde in een roes.
Snel foto’s maken (max. 15 min.) en weer gauw terug naar Stella point.
Zo druk het was op ons eerste kamp, zo rustig was het nu geworden. Wij waren bijna de enige op de top, geen lange files, geen rijen, we konden ons fotomoment nemen.
Terug gekomen bij Stella point vroeg Dirk, “weet jij eigenlijk wat er op het bord stond”. In alle verwarring, roes, vermoeidheid en emoties waren we helemaal vergeten het bord te bekijken (gelukkig hebben we hier wel foto’s van).
Nu de afdaling, een makkie, want iedereen weet naar beneden gaat gemakkelijker dan naar boven. Klopt helemaal maar als je nog eens 7 tot 9 uur moet afdalen, heb je het na 4 uur wel gehad. We waren kapot toen we om half 6 aankwamen bij het laatste kamp op 3.100m. Dirk had zich verstapt en had behoorlijk pijn aan zijn knie. De avond was kort, we wilden maar een ding, slapen, geen koffie met popcorn, geen eten, alleen maar slapen.
De laatste dag van 3.100m weer terug naar 1.800m.
Heerlijk door het regenwoud (en het regende ook lichtelijk) afdalen naar de poort. Dirk had een slechte nacht gehad, was ziek geworden van de inspanning en de hoogte en heeft ervoor gezorgd dat de toiletmaster wat extra werkzaamheden kreeg die ochtend.
Om 12:06 uur eindigt ons avontuur bij de uitgang, 4 kilo lichter en 100 kg erbij aan ervaring. Heerlijk, even laten registreren en dan naar de logde.
Nog nooit was een douche zo lekker en lang, 25minuten eronder gestaan om alle ellende af te spoelen en wat blijft er dan over: EEN ONGELOOFLIJKE ERVARING DIE JE NOOIT WEER ZAL VERGETEN!
Zeker als je de volgende dag langs de Kilimanjaro vliegt op een hoogte van 5.000m terwijl je twee dagen geleden er op 5.895m hebt gestaan. Nu krijg je pas door wat we de laatste dagen hebben gepresteerd.
6 Dagen volledig boven de wolken geleefd.
Ik wil graag, Bergans of Norway, Deuter,Hanwag en Leki enorm bedanken voor het aanleveren van het geweldige materiaal.
Alle donoren, maar in het bijzonder Peter Dankaart, met zijn speech en enorme bijdrage en Familie Balk voor hun grote donatie!
Allemaal super bedankt !!!
Heel bijzonder!
Ik ben trots op mijn familie, vrienden en zakelijke relaties, dat ik 7000 dollar heb kunnen overhandigen aan het MCF !
TOP wat waren ze blij met misschien deze kleine druppel, maar iedere druppel helpt de emmer te vullen, zodat ook deze meisjes een mooie toekomst kunnen krijgen.
Iedereen bedankt !!!
ps we hebben bij de meeste reisverslagen nieuwe foto's toegevoegd.
-
21 September 2014 - 19:57
Daniela:
Nogmaals wat een prestatie, echt TOP!
Bedankt voor dit mooie verslag van jullie beklimming en kijk uit naar jullie verhalen en foto's.
Fantastisch Herbert en Dirk! -
21 September 2014 - 20:12
Ab:
Hallo Herbert en Dirk,
Heb genoten van jullie verslagen en foto's, gefeliciteerd met jullie fantastische prestatie, echt respect.
Groet, Ab
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley